فلبداعه ۷

I am in seriously shit

چه زندگی ایه که حتی نمیتونی ب خودت اجازه بدی به روز های خوبی که در آینده امکان داره داشته باشی فکر کنی. مگه چند نفر تو کل زندگی دوستت دارن یا چند نفرو تو دوست داری. 

خیلی سخته از صفر شروع کنی و چند سال تلاش کنی و هنوز صفر باشی . ریدم تو این زندگی پروستا. 

I know its hard 

تنهایی تلخه

سخته... دلتنگی سخته 

قد یه سال برام یه لحظه

تلخه... تنهایی تلخه

بی کسی بدترین درده 

بسه... خود خوری بسه

تا کی شبو روز تنم بلرزه  

تو بیداری چقدر کابوس دیدم .

باید بتونم.... تنها بمونم.

منتظر موندن سخته سخت‌ تر میشه وقتی . . .

منتظر موندن سخته سخت‌ تر میشه وقتی ندونی منتظر چه اتفاقی هستی وقتی فکر می کنی اتفاقی که منتظرش هستی اگر بیفته زیاد هم خوب نیست کسی که منتظرش هستی اگر برگرده همه چیز اونقدر هم که فکر می کردی عالی پیش نمیره منتظر موندن سخته هر چند از امیدواری شروع میشه با شادی کوچیکی توی دلت و لبخند نصفه نیمه‌ ای روی لبت تموم میشه روزهایی که می‌ تونستی از ته دل بخندی اما نخندیدی شب‌ هایی که می‌ تونستی انقدر بی‌ تاب گریه نکنی اما رفتی زیر پتو و گریه کردی از تموم فرصت‌ هایی که به اسم انتظار سوزوندی. بیاین خودمون رو به منتظر بودن محکوم نکنیم .

تنها

تنها نشسته ای

چای می نوشی

و سیگار میکشی

هیچ کس تو را به یاد نمی آورد.

این همه آدم

روی کهکشان به این بزرگی

و تو حتی

آرزوی یکی نبودی.

صبر کردیم و صبر کردیم ...

صبر کردیم و صبر کردیم. همه مان. آیا دکتر نمی دانست یکی از چیزهایی که آدم ها را دیوانه می کند همین انتظار کشیدن است؟ مردم تمام عمرشان انتظار می کشیدند. انتظار می کشیدند که زندگی کنند. انتظار می کشیدند که بمیرند. توی صف انتظار می کشیدند کاغذ توالت بخرند. توی صف برای پول منتظر می ماندند و اگر پولی در کار نبود سراغ صف های درازتر می رفتند. صبر می کردی که خوابت ببرد و بعد هم صبر می کردی تا بیدار شوی. انتظار می کشیدی که ازدواج کنی و بعد هم منتظر طلاق گرفتن می شدی. منتظر باران می شدی و بعد هم صبر می کری تا بند بیاید.منتظر غذا خوردن می شدی و وقتی سیر می شدی بازهم صبر می کردی تا نوبت دوباره خوردن برسد. توی مطب روان پزشک با بقیه ی روانی ها انتظار می کشیدی و نمی دانستی آیا تو هم جزء آن ها هستی یا نه.

موسیقی لحظه لحظه ی زندگیمون رو در بر میگیره

میدونی هر فیلم . سریال یا بازی یه البوم موسیقی (معمولا بیکلام) هم دارن که این موسیقی ها کل لحظه های اونها رو پوشش میدن ولی فقط یک موسیقی در هر کدام از اونا وجود داره که تمام خاطرات اون فیلم ها یا سریال یا بازی رو میاره جلویه چشمت . من اون موسیقی رو از دل این بازی ها یا فیلمها یا سریالا میکشم بیرون و آپلود می کنم و در بلاگم قرار میدم . یه نکته ی دیگه هم اینه که مثلا من در یه برهه ی زمانی 1 ماهه یه سریالو میبینم . خوب معلومه که این سریال در این 1 ماه قسمتی از زندگیمو در بر گرفته و من وقتی ناراحت بودم یا خوشحال یا عصبانی یا هر حس لعنتیه دیگه ای داشتم اون سریالو دیدم پس یعنی آهنگاشم شنیدم . پس وقتی موسیقیه اون سریالو بعد چند وقت میشنوم . حس و حالی که در اون دوران داشتم به من دست میده . زندگیه ما فوران دوره هاست . (توجه داشته باشید که این حرفا برای کساییه که در فاز موزیک هستند حالا چه بی کلام چه با کلام ) تمام

اره یا نه

به گریه شبی را صحر کردی یا نه ؟