صبر کردیم و صبر کردیم ...

صبر کردیم و صبر کردیم. همه مان. آیا دکتر نمی دانست یکی از چیزهایی که آدم ها را دیوانه می کند همین انتظار کشیدن است؟ مردم تمام عمرشان انتظار می کشیدند. انتظار می کشیدند که زندگی کنند. انتظار می کشیدند که بمیرند. توی صف انتظار می کشیدند کاغذ توالت بخرند. توی صف برای پول منتظر می ماندند و اگر پولی در کار نبود سراغ صف های درازتر می رفتند. صبر می کردی که خوابت ببرد و بعد هم صبر می کردی تا بیدار شوی. انتظار می کشیدی که ازدواج کنی و بعد هم منتظر طلاق گرفتن می شدی. منتظر باران می شدی و بعد هم صبر می کری تا بند بیاید.منتظر غذا خوردن می شدی و وقتی سیر می شدی بازهم صبر می کردی تا نوبت دوباره خوردن برسد. توی مطب روان پزشک با بقیه ی روانی ها انتظار می کشیدی و نمی دانستی آیا تو هم جزء آن ها هستی یا نه.

موسیقی لحظه لحظه ی زندگیمون رو در بر میگیره

میدونی هر فیلم . سریال یا بازی یه البوم موسیقی (معمولا بیکلام) هم دارن که این موسیقی ها کل لحظه های اونها رو پوشش میدن ولی فقط یک موسیقی در هر کدام از اونا وجود داره که تمام خاطرات اون فیلم ها یا سریال یا بازی رو میاره جلویه چشمت . من اون موسیقی رو از دل این بازی ها یا فیلمها یا سریالا میکشم بیرون و آپلود می کنم و در بلاگم قرار میدم . یه نکته ی دیگه هم اینه که مثلا من در یه برهه ی زمانی 1 ماهه یه سریالو میبینم . خوب معلومه که این سریال در این 1 ماه قسمتی از زندگیمو در بر گرفته و من وقتی ناراحت بودم یا خوشحال یا عصبانی یا هر حس لعنتیه دیگه ای داشتم اون سریالو دیدم پس یعنی آهنگاشم شنیدم . پس وقتی موسیقیه اون سریالو بعد چند وقت میشنوم . حس و حالی که در اون دوران داشتم به من دست میده . زندگیه ما فوران دوره هاست . (توجه داشته باشید که این حرفا برای کساییه که در فاز موزیک هستند حالا چه بی کلام چه با کلام ) تمام

اره یا نه

به گریه شبی را صحر کردی یا نه ؟